การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาพระราชทัศนะและพระราชกุศโลบายการ สื่อสารมวลชนของพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวตามบริบทการเมือง ระหว่าง พ.ศ. 2468 ถึง พ.ศ. 2477 (2) ศึกษาแนวความคิดและวิธีการสื่อสารการเมืองของนักหนังสือพิมพ์ไทยในรัชสมัยพระบาท สมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว ระหว่าง พ.ศ. 2468 ถึง พ.ศ. 2477 และ (3) ศึกษาต้นแบบการสื่อสาร การเมืองของนักหนังสือพิมพ์ไทยในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว ระหว่าง พ.ศ. 2468 ถึง พ.ศ. 2477 วิธีการวิจัยเป็นการศึกษาเชิงประวัติศาสตร์จากชีวิตและผลงานที่เป็นหลักฐานชั้นต้นของ นักหนังสือพิมพ์ไทยในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว เป็นฐานการเป็นวิเคราะห์ ผลกาวิจัย พบว่า (1) พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงเป็นธรรมราชา “พ่อคุ้มครองลูก” ใช้พระคุณเพื่อสร้างเสรีภาพของประชาชน ฐานรากของหนังสือพิมพ์และภาพยนตร์ (2) นักหนังสือพิมพ์ไทยได้สร้างแนวความคิด 2 กระแสหลักเพื่อสร้างจิตสํานึกสาธารณะทางการเมือง คือ มนุษยภาพ และหลักธรรมแห่งหนังสือข่าว และ (3) วิธีการสื่อสารการเมือง 4 วิธีสําคัญเป็นต้นแบบการ สื่อสารการเมืองของนักหนังสือพิมพ์ไทย 4 ต้นแบบหลัก ดังนี้ วิธีการแรก คือ “คณะสุภาพบุรุษ” มีนาย กุหลาบ สายประดิษฐ์ นายมาลัย ชูพินิจ นายอบ ไชยวสุ และนายโชติ แพร่พันธุ์ เป็นแกนนํา เป็น ต้นแบบนักหนังสือพิมพ์อสิรชน วิธีที่สอง คือ หนังสือพิมพ์ประชาชาติ เป็นฐานการเมืองสร้างประชาธิปไตย โดยหม่อมเจ้า วรรณไวทยากร วรวรรณ กับนายกุหลาบ สายประดิษฐ์ และคณะสุภาพบุรุษ เป็นต้นแบบ นักหนังสือพิมพ์ประชาธิปไตย วิธีที่สาม คือ นักหนังสือพิมพ์ราชสํานักสร้างหนังสือพิมพ์อุดมคติสู่ความเป็นจริง และวิธีการที่สี่ คือ การสื่อสารใต้ดินของนักหนังสือพิมพ์ 2 ท่าน ได้แก่ ม.ร.ว.นิมิตรมงคล นวรัตน์ และนายสอ เสถบุตร เป็นต้นแบบหนังสือพิมพ์ใต้ดิน