การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาผลกระทบของข้อเรียกร้องในงานต่อความเหนื่อยหน่ายในการทำงานของพนักงานร้านอาหาร 2) เพื่อศึกษาผลกระทบเกี่ยวกับความเหนื่อยหน่ายในการทำงานกับความผูกพันทางอารมณ์ต่อองค์การของพนักงานร้านอาหาร 3) เพื่อศึกษาผลกระทบของความเหนื่อยหน่ายในงานต่อข้อเรียกร้องในงานกับผูกพันทางอารมณ์ต่อองค์การของพนักงานร้านอาหาร การวิจัยครั้งนี้ใช้ระเบียบวิจัยเชิงปริมาณ โดยใช้แบบสอบถาม กลุ่มตัวอย่าง คือพนักงานร้านอาหารระดับกลางแห่งหนึ่งบนถนนอุทยาน-อักษะ กรุงเทพมหานคร จำนวน 100 คน แล้วนำข้อมูลมาวิเคราะห์หาความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรอิสระโดยใช้ค่าสหสัมพันธ์เพียร์สันและวิเคราะห์อิทธิพลของตัวแปรโดยใช้เทคนิคการถดถอยแบบพหุคูณ จากผลการวิจัยพบว่า ข้อเรียกร้องในงานมีอิทธิพลเชิงบวกต่อความเหนื่อยหน่ายในงาน อีกทั้งข้อเรียกร้องในงานมีอิทธิพลเชิงลบต่อความผูกพันทางอารมณ์ต่อองค์การ สำหรับการทดสอบตัวแปรกลางพบว่า ความเหนื่อยหน่ายในงานเป็นตัวแปรกลางที่มีอิทธิพลระหว่างข้อเรียกร้องในงานต่อความผูกพันทางอารมณ์ต่อองค์การ ผู้วิจัยได้สรุปผลการวิจัยพร้อมทั้งเสนอแนะการนำผลการวิจัยไปประยุกต์ใช้ และการทำวิจัยประเด็นนี้ในอนาคต